Obraz
Aleks

Bukiet z rzeżuchy łąkowej

 


Witam!

Wiosna coraz bardziej się rozkręca i częściej mamy piękne, ciepłe dni. Uwielbiam to, że ptaki tak pięknie śpiewają, a dookoła latają pszczoły i trzmiele. Kiedyś bardzo się ich bałam, ale teraz aż tak mnie nie przerażają. Po prostu nauczyłam się, że jeśli będę je szanować, to w zamian dostanę to samo.

Ostatnio nie czułam się najlepiej i przez kilka dni miałam bardzo zły humor. Truddno było mi się zmusić do normalnego funkcjonowania i dopiero dziś zebrałam w sobie siły, by wstać. Wyszłam do ogrodu i przyszedł mi do głowy pomysł, żeby złożyć bukiet z kwiatów, które rosną dookoła.

Zaczęłam od zrywania tych, których było w mojej trawie najwięcej. Nie mam pojęcia, skąd się wzięły i czym były, ale uznałam, że są urocze. Dopiero potem dowiedziałam się, że to jest rzeżucha łąkowa.

Muszę Wam powiedzieć, że każdy mój kontakt z naturą sprawia, że czuję się bardziej ŻYWA. Tak naprawdę, naprawdę ŻYWA. Po tym, jak fatalnie się ostatnio czułam, zrobienie tego bukietu pozwoliło mi stanąć na nogi. Teraz z każdym dniem jest trochę łatwiej.

Naprawdę tego potrzebowałam. Takiego uziemienia i spowolnienia czasu. Poczucia, że wszystko jest w porządku, a Matka Natura jest tuż obok, by mnie przytulić. To naprawdę niesamowite.

Dajcie znać, czy Wy też lubicie się integrować z naturą!

Czytaj dalej
Obraz
Aleks

Początek jesieni i powrót anemii

    Jeszcze kilka dni temu było tak cudownie ciepło, a teraz nagle zrobiło się tak okropnie zimno. To chyba oznacza, że sezon jesienny już się rozpoczął. A wraz z nim częste deszcze i szarość przeplatana złotymi koronami drzew. Przynajmniej przez pierwszą połowę. Nie wiem jak Wy, ale ja bardzo nie lubię późnej jesieni. Jest taka zimna, ponura i beznadziejna.

źródło

    Ale jeśli mam być szczera, to w ogóle nie jestem zbyt wielką fanką jesieni. Zdecydowanie mniej jest rzeczy, które w niej lubię. Ale gdybym miała je wymienić, wskazałabym na pewno możliwość noszenia swetrów. Absolutnie kocham nosić swetry i bluzy. Na pewno bardziej, niż bluzki z krótkim rękawem. Wydają mi się wygodniejsze i chyba ładniejsze. Nie mogę też narzekać na piękne widoki we wczesnej jesieni. Spacer pośród drzew o złotych koronach jest czymś wspaniałym.

    Jednak ja jestem okropnym zmarzluchem, co zdecydowanie mi przeszkadza. Zdarza się, że nawet w lecie czasem chowam się pod kołdrą. Co zapewne jest związane z moją anemią. Która, swoją drogą, znowu wróciła. Miałam od niej parę lat przerwy, która właśnie się skończyła. W związku z tym dostałam leki. Ale korzystam również z naturalnych sposobów. Może macie ochotę, abym się nimi z Wami podzieliła?

    Jest mi trochę przykro z powodu moich złych wyników. Które jednak wyjaśniają mój ostatni spadek samopoczucia. Włosy zaczęły mi bardziej wypadać, kręciło mi się w głowie i ogółem byłam zdecydowanie bardziej zmęczona. Zwalałam winę na deszczową pogodę, która też na mnie wpływa. Leczę się na depresję, która jest jak jazda kolejką. Raz w górę, a raz w dół. A szarość za oknem zdecydowanie nie pomaga.

    Ignorowałam moje złe samopoczucie zdecydowanie zbyt długo. A gdy dostałam wyniki, dowiedziałam się, że poziom mojego żelaza jest dość mocno poniżej normy. Nie będę kłamać, trochę się tym zmartwiłam. Przez to nie poszłam do szkoły przez kilka dni, bo po pierwsze źle się czułam, a po drugie - musiałam odwiedzić lekarza rodzinnego, by dostać jakieś leki.

    Po tych dwóch dniach kuracji i picia ampułek, zaczynam powoli odczuwać skutki uboczne leczenia. Mój żołądek trochę na tym cierpi. Objawy mi się nieco nasiliły, dokładnie tak, jak ostrzegał lekarz. Ale niedługo ma mi się poprawić, więc w tej chwili potrzebuję zaopatrzyć się w więcej cierpliwości i pamiętać o przyjmowaniu lekarstwa.

    Obiecałam sobie, na zachętę, że gdy wyniki badań, które ponownie muszę zrobić za dwa miesiące, będą dobre, to kupię sobie jakąś książkę w ramach nagrody. Mój stosik niestety się skończył, więc to będzie dla mnie dobra motywacja, by o siebie zadbać.

    Trzymajcie za mnie kciuki!
Czytaj dalej
Obraz
Aleks

Rutyna w walce z depresją

Choć dzisiejszy dzień jeszcze się nie skończył, już teraz mogę powiedzieć, że dla mnie jest on bardzo dobry. Pomimo tego, że musiałam wstać o 5:30, nie jestem aż tak zmęczona, jak się spodziewałam. Prawie rozpiera mnie energia i chęć do działania. Prawie.

źródło

Bo wiecie, odkąd zaczął się rok szkolny, ciągle jestem zmęczona. Jest mi trudniej ogarnąć pewne rzeczy i często brakuje mi czasu. Przez zbliżającą się maturę również nie mogę sobie pozwolić na robienie samych przyjemności.

Ale z drugiej strony, powrót tej rutyny jest dla mnie bardzo korzystny. Przez to, że choruję na depresję, bardzo trudno jest mi się zebrać do wstania z łóżka bez konkretnego powodu. A ten obowiązek codziennego wstawania i porannego spaceru na przystanek autobusowy jednak mnie do tego zmusza. Wymaga ode mnie, żebym choć trochę się ogarnęła i doprowadziła do porządku mój wygląd. Teraz już nie mogę chodzić przez cały dzień w piżamie, co przecież wcześniej zdarzało mi się niemal codziennie. Z jednej strony, czasem mi tego brakuje. Zaś z drugiej, kiedy wyglądam i czuję się ładnie, wszystko jest jakieś odrobinę łatwiejsze i przyjemniejsze. Takie satysfakcjonujące.

Poza tym, dzięki tej rutynie czuję się po prostu bezpiecznie. Wcześniej tak naprawdę każdy dzień był dla mnie walką o to, by w ogóle normalnie funkcjonować. Mój rytm dnia był zupełnie rozbity i nie potrafiłam się z tym ogarnąć. Często mnie to frustrowało i było po prostu męczące. Teraz jest zupełnie inaczej.

Wiem, że jeszcze będę narzekać na to, że każdy mój dzień wygląda prawie tak samo. Ale na tę chwilę się z tego bardzo cieszę. Cóż, przy okazji nie mam nawet czasu poświęcać czasu moim przykrym myślom.

Zawsze to jakiś plus, prawda?





Czytaj dalej